نام هند (India) از واژه‌ی ایندوس (Indus) در زبان پارسی باستان مشتق شده که به جای واژه‌ی سانسکریت سیندو (Sindhu) به‌کار می‌رفته و نام رودخانه‌ی سند بوده ‌است. واژه‌ی هندوستان که به عنوان نام کامل این سرزمین در اغلب کشورها از جمله خود هند رواج دارد، واژه‌ای فارسی است به معنی سرزمین هندوها. در زبان پارسی باستان، هند به معنای پر آب، آب‌دار، مرطوب و در مواردی رود و رودخانه استفاده شده‌ است، مانند هندوانه که به معنی میوه‌ی آبدار است. از آن‌جا که هند، سرزمینی با آب و هوای مرطوب و شرجی است و رود و رودخانه‌های بسیار هم دارد، با ترکیب نامش با واژه‌ی استان به معنای سرزمین، می‌توان واژه‌ی هندوستان را به سرزمین پر آب و یا پر رودخانه معنا کرد.

هند یا هندوستان، کشوری در جنوب آسیا است؛ با پاکستان، چین، بوتان، نپال، تبت، برمه و بنگلادشهمسایه ‌است و با دریای عمان، خلیج بنگال و اقیانوس هند مرز آبی دارد. تاریخ و فرهنگ هندوستان بسیار کهن و پربار است و به سه هزار سال پیش از میلاد مسیح می‌رسد. هندوستان سرزمین نژادها، زبان‌ها، آیین‌ها، و فرهنگ‌های فراوان و گوناگون است و طی هشتصد سال تسلط ایرانیان، این کشور از فرهنگ ایران و زبان فارسی تاثیر بسیاری پذیرفته ‌است. زبان فارسی در دوران غزنویان وارد هند شد و در دوران گورکانیان، زبان رسمی هند بود. شاعران هندی بزرگی نظیر بیدل دهلوی، و امیر خسرو دهلوی به این زبان شعر می‌سرودند. زبان فارسی تاثیر فراوانی بر زبان‌های هندوستان به‌ویژه زبان اردو گذاشته و پیش از آن که هندوستان مستعمره‌ی انگلستان شود، دومین زبان رسمی و زبان فرهنگی و علمی این کشور به ‌شمار می‌رفت.

کلکته، مرکز ایالت بنگال غربی و پایتخت پیشین هندوستان است. با این‌ که یک وقتی این شهر پر جمعیت‌ترین شهر هند بود، اما این عنوان را هم به همراه عنوان پایتخت به دهلی‌نو واگذار کرد و امروزه، به عنوان شهر پر جنب‌وجوش هند شناخته می‌شود؛ شهری بزرگ با خیابان‌های تو در تو، رستوران‌ها، زندگی شبانه و دیدنی‌هایی فریبنده که فرهنگ هند را به خوبی نشان می‌دهد.

کلکته، آب و هوای گرم و مرطوب دارد. زمستان‌هایش معمولاً یک ماه و نیم بیشتر طول نمی‌کشد و دمای هوایش به کم‌تر از ده درجه‌ی سانتی‌گراد نمی‌رسد. گرم‌ترین ماه سال هم، ماه مه با نزدیک چهل درجه حرارت است. تمام فصل‌ها بنا به سلیقه مسافران خودش را دارد ولی با وجود دمای هوا، تعطیلات تابستان یا ژانویه می‌تواند فصل شلوغی برای سفر به کلکته باشد. به هر حال، اگر عادت به گرمای زیاد ندارید، با توجه به این‌که غذاهایی که در هند می‌خورید پر از ادویه و فلفل خواهند بود، نوشیدن آب سالم و لیمو را فراموش نکنید. تجربه‌ی غذاهای متفاوت که از عطر و طعم‌شان نمی‌توان چشم‌پوشی کرد، ممکن است با عادت‌های غذایی شما سازگار نباشد و گرمای هوا نیز آن را تشدید کند؛ قبل از انتخاب زمان سفر به همه‌ی این‌ها خوب فکر کنید. 

آگرا ‌یا به قول خود هندی‌ها، آگره‌ خانه‌ی یکی از مشهورترین بناهای یادبود جهان است: تاج محلی رؤیایی که درخششی ابدی دارد. آگرا کنار رودِ زیبای جَمُنا شکل گرفته است و اوجِ شکوهِ امپراتوریِ مغول‌های هند را در این شهر خواهید دید. می‌گویند سلطان سکندر لودی بود که آگرای امروزی را ساخت و آن را در اوایل قرن شانزدهم میلادی پایتخت خودش کرد. بعد از مرگ او، پسرش ابراهیم لودی از بابِرشاه، مؤسس سلسله‌ی گورکانیان هند، شکست خورد و آگرا پایتختِ امپراتوریِ مغول‌ شد و مغول‌ها هم، که حالا دست از غارتگری کشیده بودند، این شهر را پر کردند از شاهکارهای بی‌نظیرِ معماری مثل تاج محل. 

تاج محل باشکوه‌ترین یادبودی است که برای عشق ساخته‌اند؛ آرامگاهی خیره‌کننده و بزرگ‌ترین جاذبه‌ی گردشگری هند. اگر دم‌دمه‌های طلوع آفتاب به تاج محل بروید، آرامشی جادویی را تجربه می‌کنید، مخصوصا به این خاطر که خیلِ گردشگرانِ پرهیاهو حوالی ظهر به تاج محل سرازیر می‌شود. غروب‌ِ تاج محل هم دیدنی است و حال و هوایی بی‌نظیر دارد. 

آگرا را طوری ساخته‌اند که هیچ مرکز مشخصی ندارد و دیدنی‌هایش بین چند بازار بزرگ و در زمین‌هایی به مساحتِ ۲۰ کیلومتر مربع پراکنده شده‌اند. بیشتر قطارهایی که گذارشان به آگرا می‌افتد به ایستگاه راه‌آهن کنتنمنت می‌روند که در جنوب غربیِ شهر است. پاتوقِ اتوبوس‌های بین‌شهری هم ایستگاه ایداق است که در شمال ایستگاه راه‌آهن کنتنمنت قرار گرفته است. البته آگرا یک ایستگاه قطار دیگر هم در شمال شهر، درست در شرقِ کیناری بازار، دارد که به ایستگاه قلعه‌ی آگرا معروف است. 

بمبئی، شهر تجارت و ثروت، شهر بی‌خانمان‌ها و در یک کلام شهر بالیوود است.
شهر بمبئی که در سال ١٩٩٦ یک تغییر اساسی کرد و امروز آن را با نام مومبای می‌شناسند، یکی از مراکز مهم تجاری و صنعتی هند به حساب می‌آید. بمبئی، به معنای ساحل خوب، نامی بود که استعمارگران پرتغالی برای این شهر گذاشتند امامومبای نام یکی از الهه‌های هندی است.
بمبئی با این‌که یکی از مراکز مهم تولید ثروت در هندوستان است، اما بیشترین جمعیت زاغه‌نشین را دارد. این شهر در زمان استعمار، مرکز حکومت بریتانیا در شبه قاره‌ی هند به شمار می‌رفت و انگلیسی‌ها به آن دروازه‌ی هند می‌گفتند.
آب و هوای شرجی و گرم که از فروردین تا اوایل تیر طول می‌کشد یا باران‌های زیادی که تا پاییز می‌بارد، شاید خیلی مناسب سفر به این شهر شلوغ نباشد؛ ولی هر چه به سمت زمستان برویم، هوا خنک‌تر می‌شود و رطوبت کم‌تر. توریست‌ها هم این وقت را برای سفر به هند بیشتر دوست دارند، که البته مسافرهای‌ زیاد ممکن است باعث بشود هتل موردنظرتان را نتوانید به راحتی پیدا کنید و بهتر است چند هفته‌ای قبل از زمان سفر به فکر رزرو هتل خود باشید.

دهلی این‌جا پایتخت سرزمین شگفتی‌هاست. دهلی که هندوستان کوچک نیز نامیده می‌شود، یکی از قدیمی‌ترین شهرهای جهان به شمار می‌رود. حتی با وجود ظاهر مدرن و تازه‌ای که این روزها از خودش نمایش می‌دهد، اما روح باستانی شهر همه‌جا به چشم می‌آید. روحی باستانی که از میان ‌سال‌ها تاریخ و هنر مشرق زمین و خاطره‌ی جنگ‌های پر سر و صدا برخاسته؛ دهلی یازده بار در طول تاریخش ویران و دوباره ساخته شد تا به شهر دوگانه‌ی مدرن-سنتی امروزی رسیده است.

شاید بهترین فصل آب و هوایی برای سفر به دهلی، بهار باشد اما باز هم شرایط مطبوع نیست. هوا گرم و شرجی است و اگر جایی بدون کولر باشید، گرمای هوا اذیت‌ می‌کند. هوای دهلی در تابستان‌ها، گرم؛ پاییز پر از بارندگی و زمستان‌ها هم تا نزدیکی صفر درجه‌ی سانتی‌گراد سر می‌شود. شاید شلوغ‌ترین وقت از لحاظ تعداد توریست‌ها، حوالی ژانویه باشد که تعطیلات است و چندتایی جشن و جشنواره هم بر پاست. بهتر است بلافاصله بعد از مشخص‌شدن زمان سفرتان، رزرو نهایی هتل را نیز انجام دهید تا مجبور نباشید زیر بار هر انتخابی بروید. اگر همراه با کودکان سفر می‌کنید، نسبت به امکانات هتل حساس‌تر باشید، گرمای هوا و حشره‌های مزاحم ممکن است سفر را برای شما و کودک‌تان تلخ کند.

فرودگاه دهلی، فرودگاه بین‌المللی گاندی، در غرب شهر واقع شده و با افتتاح ترمینال‌های جدید به آن، در حال تبدیل‌شدن به یکی از پیشرفته‌ترین فرودگاه‌های جهان است. رفت و آمد به فرودگاه گاندی به طور مرتب با اتوبوس، مترو و تاکسی انجام می‌گیرد. تاکسی‌ها از تاکسی‌متر استفاده می‌کنند ولی اگر از قبل نسبت به مسیرتان آگاهی نداشته باشید، هیچ بعید نیست مبلغ بیشتری از مسافر بخواهند. رفت و آمد با مترو کار سختی نیست. متروی دهلی از پنج صبح تا یازده شب فعال است و یک خط مستقیم از فرودگاه به مرکز شهر دارد و در ازای کم‌تر از صد روپیه و در عرض بیست دقیقه، مسافران را به ایستگاه اصلی متروی دهلی می‌رساند.